Αθήνα μαγική, υπό βροχή, πόλη...

Ανέβηκε από Swell στις 23/10/2007

 

 

 

Δύο ώρες και σαράντα λεπτά για τη διαδρομή Ραφήνα – Πέτρου Ράλλη!  Τι ωραία που ήταν...  Γνώρισα και πολύ κόσμο, από όλους αυτούς που ήταν συνεχώς δίπλα μου.  Βέβαια, βραχήκαμε λίγο γιατί είχαμε ανοιχτά τα παράθυρα για να μπορούμε να μιλάμε.

32 χρονών χωρισμένη με παιδί – ένα αγοράκι 4 χρονών.  Δουλεύει σε τηλεοπτικό κανάλι.  Της είπα ότι είμαστε συνάδελφοι.  Έχουμε και κοινούς γνωστούς.  Μετά από δεκάλεπτη συζήτηση μου έδωσε το τηλέφωνο του γραφείου της.

Πωλητής σε βιομηχανία τροφίμων στον Άγιο Στέφανο.  Προσπαθούσε απεγνωσμένα να φθάσει στον Πειραιά πριν τις 10.  Του ευχήθηκα καλή τύχη.

Στέλεχος ασφαλιστικής εταιρίας.  Γυναίκα γύρω στα 40, λίγο φανταχτερή, αλλά όμορφη.  Με ρώτησε αν έχω ασφάλεια ζωής.  Όταν της απάντησα αρνητικά, μου ζήτησε το τηλέφωνό μου, το οποίο και της έδωσα.  Τώρα περιμένω να (εξ)ασφαλιστώ.

Ο κύριος με το μαύρο Lexus δεν ανταποκρίθηκε στην προσπάθειά μου να επικοινωνήσουμε, ήταν αγενής.  Μα δεν λένε ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά;  Ούτε ο σωματοφύλακας με το χωρίς πινακίδα κυκλοφορίας μαύρο Varadero, χάρηκε ιδιαίτερα με την πρωτοβουλία μου.

Μια κοπέλα με ρώτησε αν είχα να της δώσω ένα τσιγάρο γιατί κόντευε να τρελαθεί.  Βγήκα από το αυτοκίνητο με το πακέτο και της πρόσφερα τρία τσιγάρα.  Ήθελε να πάρει μόνο ένα, αλλά όταν τις είπα χαμογελώντας ότι θα κάναμε παρέα πολύ ώρα, πήρε και τα υπόλοιπα.  Καπνίζοντας το πρώτο τσιγάρο, έμαθα ότι πήγαινε για καφέ σε μια φίλη της στον Πειραιά.  Η Άρτεμις είχε μόλις γυρίσει από το Παρίσι, όπου έκανε το μεταπτυχιακό της στην κοινωνιολογία.  Το πρόσωπό της φωτίστηκε όταν της είπα ότι ήξερα το μπαρ που σύχναζε στη rue Saint Germaine.   Όταν της διηγήθηκα μια βραδιά που είχα ζήσει πριν χρόνια σ’ αυτό το μπαρ, νομίζω ότι δάκρυσε.  Ζήτησε να μάθει τι κάνω στη ζωή μου.  Μετά μου έδωσε το τηλέφωνό της.

Τελικά, είναι πολύ ωραία όταν βρέχει στην Αθήνα.  Όλα είναι μαγικά.