Γκρι αποχρώσεις του μαύρου

Ανέβηκε από Swell στις 24/2/2007

Το ευρύτερο περιβάλλον στο οποίο ζουν τα σημερινά παιδιά είναι πολύ ωραίο. Κατ' αρχήν ζουν στη πιο ωραία χώρα του κόσμου, που εμείς οι μεγαλύτεροι φροντίσαμε και διαφυλάξαμε γι' αυτά.

Όπου κι αν κοιτάξουν βλέπουν γκρίζο ουρανό. Είναι γκρίζος γιατί σε σχέση με τον πληθυσμό μας, η Ελλάδα είναι η χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ρυπαίνει περισσότερο από κάθε άλλη. Είναι γκρίζος γιατί όλες οι κυβερνήσεις είχαν και έχουν το περιβάλλον γραμμένο στα παλιά τους τα παπούτσια. Είναι γκρίζος γιατί όλες οι κυβερνήσεις φρόντισαν ώστε όλες οι οικογένειες να έχουν δύο αυτοκίνητα, που δεν έχουν που να τα παρκάρουν. Είναι γκρίζος γιατί όλες οι κυβερνήσεις απαξίωσαν τα δημόσια μέσα μεταφοράς και μας υποχρεώνουν να χρησιμοποιούμε αυτοκίνητο. Είναι γκρίζος γιατί οι όλες κυβερνήσεις παρ' όλα αυτά, δεν ενισχύουν την αγορά και τη χρήση της μοτοσικλέτας. Μία μοτοσικλέτα 900 κυβικών έχει τα ίδια τέλη κυκλοφορίας με ένα αυτοκίνητο 1400 κυβικών! Κι αυτό γιατί όλες οι κυβερνήσεις έκριναν ότι η μοτοσικλέτα επιβαρύνει το περιβάλλον, το κυκλοφοριακό, τους χώρους στάθμευσης, το ισοζύγιο εισαγωγών - εξαγωγών, το ίδιο με ένα αυτοκίνητο.

Ο ουρανός είναι γκρίζος γιατί ζέχνουν οι υπερκορεσμένες χωματερές. Τι κάνει η κυβέρνηση με τη χωματερή των Α. Λιοσίων; Τέλη Μαρτίου είναι το όριο της χωματερής και θα κλείσει. Από κει και πέρα τα σκουπίδια θα μείνουν στους δρόμους. Τι κάνει η κυβέρνηση για τον Κηφισό ή τον Ασωπό, που αποτελούν κυριολεκτικά οχετούς; Τι κάνει η κυβέρνηση για τις μονάδες παραγωγής της ΔΕΗ που μαυρίζουν τον ουρανό και τις ζωές των ανθρώπων που ζουν κοντά σ' αυτές; Πόσες φορές έχετε δει νεοελληνάρες να αδειάζουν το τασάκι του αυτοκινήτου στο δρόμο; Ή να αφήνουν σκουπίδια έξω από τους κάδους.

Μπορεί τα δικαστήρια να εκδίδουν κάποιες σωστές αποφάσεις κατά των τραπεζών. Και πως αντιδρούν οι τράπεζες; Συνεχίζουν την ίδια πολιτική και δεν τρέχει τίποτα. Το απόλυτο μπάχαλο δηλαδή στη μεγαλύτερη μπανανία. 

Τι εισπράττουν καθημερινά τα παιδιά από αυτά που βλέπουν, ακούν, διαβάζουν και ζουν; Ποιά είναι τα πρότυπα που η κοινωνία θέτει; Αμορφωσιά, διαφθορά, αλητεία και ατιμωρησία.

Ας δεχθούμε λοιπόν την κοινωνική παθογένεια που δημιουργεί αυτή η κατάσταση και ας συνειδητοποιήσουμε ότι η κουκούλα είναι μία, μάλλον ήπια, μορφή από τις πολλές που μπορεί να έχει αυτή η παθογένεια. Αλλά για να το κάνουμε αυτό πρέπει πρώτα να βγάλουμε το κεφάλι μας από την άμμο.