Πολεμικό Ναυτικό

Ανέβηκε στο Swell στις 17/2/2007

Εάν συνηθίζετε να ταξιδεύετε με δικό σας σκάφος, να έχετε πάντοτε εξασφαλίσει ότι σε κάθε περίπτωση θα μπορείτε να ανταπεξέλθετε με τα δικά σας μέσα. ΜΗΝ περιμένετε βοήθεια από το κράτος. Και για του λόγου το αληθές:

Έκανα τη θητεία μου σε αντιτορπιλικό στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Έζησα όλο το μεγαλείο και το αξιόμαχο του Πολεμικού Ναυτικού. Μια μέρα πήραμε σήμα για ένα ιστιοπλοϊκό που είχε εκπέμψει SOS. Αρχίσαμε την "έρευνα". Η έρευνα συνίστατο σ' ένα καημένο ναύτη ανεβασμένο στις κεραίες. Οι αξιωματικοί του πλοίου δεν άλλαξαν τις συνήθειές τους, δεν έκαναν (ως συνήθως) τίποτα. Το ιστιοπλοϊκό εντοπίστηκε αναποδογυρισμένο από αεροπλάνο, μετά από δύο μέρες και εντός των ορίων της περιοχής που ερευνούσαμε. Η δικαιολογία του κυβερνήτη του αντιτορπιλικού για την αδυναμία εντοπισμού του σκάφους, ήταν ότι η γάστρα του ήταν άσπρη και όπως είχε αναποδογυρίσει δεν ξεχώριζε από τις κορυφές των κυμάτων που ήταν κι αυτές (ατυχώς) άσπρες!

Συμβουλή: Αν έχετε σκάφος, βάψτε τη γάστρα πορτοκαλί.

Μια άλλη φορά πηγαίνοντας σε άσκηση, το ηχοβολιστικό χτύπησε έξω από τον Πειραιά κάτι που ο διοικητής που επέβαινε στο πλοίο αποφάσισε ότι ήταν τούρκικο υποβρύχιο. Αφού επιβεβαίωσε ότι δεν υπήρχε ελληνικό υποβρύχιο στην περιοχή - άρα αυτό που εντόπισε ήταν όντως τούρκικο - αρχίσαμε να το βομβαρδίζουμε με βόμβες βυθού. Μέχρι που μετά από τρεις μέρες μας τελείωσαν οι βόμβες. Τότε ανέβηκε στην επιφάνεια ένα σπασμένο τεράστιο ξύλινο βαρέλι... Δεν μάθαμε ποτέ αν το βαρέλι ήταν τούρκικο.

Στο τέλος της θητείας μου (επειδή είχα πολύ δυνατό μέσο) πήρα μετάθεση σε υπηρεσία ξηράς. Μετατέθηκα στον Παλάσκα. Εκεί, καθημερινά, οι αξιωματικοί του στρατοπέδου "κόλωναν" τα αυτοκίνητά τους έξω από την πόρτα της αποθήκης τροφίμων για τους στρατεύσιμους και γέμιζαν το πορτ μπαγκάζ με τρόφιμα για το σπίτι. Τότε ο Παλάσκας στοίχιζε στον ελληνικό λαό 1.300.000 δρχ. τη μέρα.