Μια ιστορία (α')

Ανέβηκε από Swell στις 16/11/2007

  

 

Γνωρίστηκαν όταν εκείνη έψαχνε για δουλειά.  Εκείνος εργαζόταν ήδη στην εταιρία. Του φάνηκε έξυπνη, αν και όχι ιδιαίτερα επικοινωνιακή, χαρακτηριστικό αναγκαίο για τη δουλειά που συζητούσαν.  Το πρόβλημα εντοπιζόταν στην τάση που είχε η κοπέλα να τον διακόπτει όταν αυτός μιλούσε, νομίζοντας ότι ήξερε που θα κατέληγε και, κάποιες φορές, απαντούσε σε ερώτηση που δεν γινόταν ποτέ.  Εκείνη επανήλθε αργότερα τηλεφωνικά και επιβεβαίωσε το ενδιαφέρον της για τη συγκεκριμένη θέση, γεγονός που εκτιμήθηκε απ’ αυτόν.  Της έστειλε κάτι ηλεκτρονικά για να το μελετήσει και της ζήτησε να σημειώσει τις πιθανές απορίες και παρατηρήσεις που θα είχε και να τις συζητήσουν σε μια δεύτερη συνάντηση.  Στη συνάντηση αυτή τον εντυπωσίασε, γιατί είχε μελετήσει πολύ προσεκτικά το θέμα και είχε δεκάδες σημειώσεις και απορίες.

Επειδή το περιβάλλον στο γραφείο δεν προσφερόταν, κανόνισαν δύο ακόμα συναντήσεις σε άλλο χώρο.  Στις συναντήσεις αυτές, εκτός του επαγγελματικού θέματος, συζήτησαν και γενικότερα, προσπαθώντας προφανώς να καταλάβουν ο ένας τον άλλο καλύτερα.  Οι συζητήσεις ήταν πολύ ευχάριστες, τουλάχιστον γι’ αυτόν, όπως μου είπε ο ίδιος.

Λίγες μέρες μετά πήγε σπίτι του, όπου συζήτησαν με συνοδεία κρασιού και μουσικής, πολλά θέματα.  Αυτό επαναλήφθηκε.  Στη δεύτερη επίσκεψη του είπε ότι το σπίτι του ήταν πολύ «ζεστό».  Όταν η κουβέντα έγινε λίγο πιο προσωπική, του είπε ότι της έδινε την εντύπωση του κατατρεγμένου!  Αυτό δεν το είχε ξανακούσει, πρώτη φορά του τo 'λεγαν.  Όταν της ζήτησε να του το εξηγήσει, απάντησε ότι της έδινε την εντύπωση πως είχε περάσει καλύτερες μέρες.  Σ’ αυτό τουλάχιστον, είχε δίκιο.  Με τη συζήτηση, η ώρα είχε φτάσει τρεις το πρωί.  Αποφάσισε να φύγει, είχε να κάνει και μεγάλη διαδρομή.  Όταν της το πρότεινε, αρνήθηκε να μείνει σπίτι του.  Προφανώς δεν πίστεψε τη δήλωσή του ότι θα κοιμούνταν σε ξεχωριστά δωμάτια.

 

Συνεχίζεται εδώ